“एक ना धड भाराभर चिंध्या “

अशाच अनेक चिंध्या अर्थात चांगल्याच.. काऱण संपूर्ण जगाने आज चिंधीचा उपयोग तोंड झाकायला केलाय.. कधीही कशाचाही उपयोग होवु शकतो आणि काय कधी क्लीक होइल सांगता येत नाही..

माझ्या आयुष्यतील अनेक चांगल्या चिंध्या कालच्या गाण्यानंतर उलगडत बसले होते.. या सगळ्या कलानी मला भरभरुन आनंद दिला आणि का जगावं हे शिकवलं..

    नटसम्राट नाटकाच्या विश्वविक्रमाने माझ्या आयुष्यतील मुकुटावर मानाचा तुरा खोवला..(मोठी चिंधी).. “झेंडा स्वाभिमानाचा ” या सिनेमाने ग्रामीण भूमिकेसाठी मला “बेस्ट ॲक्ट्रेस” ॲवॉर्ड दिला.. डिरेक्टर सरानी माझ्या डोक्यावर शेणाची टोपली दिली(भुमीकेचा भाग)त्याच भूमिकेने त्याच डोक्यावर मानाचा तुरा खोवला.. नाट्यरंजन या माझ्या ॲकॅडमीने मी शाळांपर्यंत पोचले.. राज्यनाट्य.. एकांकिका स्पर्धेने आत्मविश्वास देउन बेस्ट ॲक्टेस ॲवॉर्ड दिला..

     कवयित्री म्हणुन लोकांसमोर येताना शृंगार रसात लिहुन लोकांच्या हृदयात जागा निर्माण केली.. शरदजी आणि रोहीतदादा .. मेघराज भोसले यांच्या हस्ते काव्य संग्रहाचं प्रकाशन केल्यावर रोहीतदादांकडुन माझ्या कविता ऐकतानाचा आनंद वेगळाच होता.. कारण राजकारण नसानसांत भिनलेलं असताना रोमॅन्टिक कविता वाचताना पाहुन त्यातील कोमल माणुस दिसला.. त्यानंतर गीतकार असा शब्द नावामागे लागताना अजुन एक चिंधी जमा झाल्याचं समाधान झालं.. दोन महीन्याने येणारी अजुन एक चिंधी कादंबरीच्या रुपात खुणावतेय.. लॉकडाउन नंतर A film by sonal Godbole .. अशी पाटी पहाण्याची स्वप्नं पडु लागलेत.. ती चिंधी लवकरच तुमच्या समोर येइल… सोशल वर्क ( अर्थात सोसल तेवढच) .. किवा अंध शाळेत शिक्षीका म्हणुन काम करतानाचा मिळणारा आनंद म्हणजे मला मिळालेलं ऑस्कर ॲवॉर्ड होतं.. ग्रॅज्युएशन नंतर असं काहीतरी वेगळे करण्याचा माझा मानस त्यांना माझ्या नजरेतुन दृष्टी देतानाचा आनंद ( करोडो रेशमी चिंध्या.. ).. अवर्णनीय.पुरूष हृदय वर खुसखुशीत लिहीताना तुम्ही दिलेलं प्रेम आणि माझ्यातील लेखकाला दिलेली(चिंधी) दाद.,सखुबाई सारखं एकपात्री करुन समोरच्यावर टोले लगावतानाचा घेतलेला आनंद तुम्ही प्रेक्षकांनी सुध्दा मनमुराद लुटुन हास्याच्या अनेक चिंध्या माझ्या पदरात दिल्या..ऱेडीओवर लाइव्ह प्रोग्रॅम करतानाचा अनुभव.. सेक्सरसाइज सारखा बोल्ड विषय हाताळताना माझी प्रतिमा अजुन उंचावत तुम्ही दिलेली प्रतिसादाची चिंधी .. जशा समोर आल्या तशा चिंध्या वेचत गेले.. त्यात आनंद घेतला आणि दिलाही.. या सगळ्या चिंध्या गोळा करताना एकटीची ओंजळ कशी पुरेल ना.. शक्यच नाही. अशा अनेक ओंजळीनी सदैव माझ्या भोवती पिंगा घातला आणि म्हणुनच हे शक्य झालय.. तुम्ही मंडळी सतत अशीच अवतीभवती रहावीत हीच अपेक्षा..